به‌طور کلی سه روش برای مدلسازی رفتار وجود دارد که عبارتند از:
· نمودارهای UML
· نمودار انتقال حالت[1]
· شبکه‌های پتری[2]
در نمودار انتقال حالت، سیستم توسط مجموعه‌ای از حالات نشان
داده می‌شود که رویدادهای خارجی سبب حرکت روی حالات می‌شوند. با توجه به اینکه اغلب
سیستم‌ها دارای حالات مختلف هستند، نمودار انتقال حالت بزرگ و پیچیده خواهد شد. این
نمودار دارای دو عنصر حالت و انتقال است. عمده‌ترین مشکلات نمودار انتقال حالت را می‌توان
به‌صورت زیر عنوان نمود
:
• وقتی تعداد حالات و رویدادها افزایش یابد، پیچیدگی به‌صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.
• ابهام در نمودار سبب افزایش پیچیدگی و تضعیف ارزیابی می‌شود.
•
با توجه به عدم وجود پشتوانه ریاضی توانایی ارزیابی کامل نمودار وجود ندارد
.
با وجود نقاط ضعف و مشکلات روش‌های مدلسازی رفتار در ارزیابی، استفاده از شبکه‌های پتری بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
شبکه های پتری در سال 1962 توسط کارل آدام پتری معرفی شد.شبکه های پتری قدرت توصیف بیشتری را در مقایسه با شبکه های صف فراهم می کنند.شبکه های پتری علاوه بر آنکه دارای ساختار و تعاریف ریاضی هستند از نمایش گرافیگی نیز برخودار می باشند که این ویژگی درک شبکه های پتری را افزایش داده است .شبکه های پتری ابزار مناسب برای مدل سازی ریاضی و گرافیکی به حساب می آیند.از این ابزار می توان برای مدل سازی، توصیف و تحلیل سیستم هایی که دارای ماهیتی همزمان، غیرهمزمان، توزیع شده، موازی، نامعین و اتفاقی هستند استفاده نمود.در واقع شبکه های پتری جزء مدل هایی هستند که قادرند به صورت همزمان حالت و عملکرد یک سیستم را نشان دهند .
یکی دیگر از خصوصیات مهم شبکه پتری قابل اجرا بودن آن ها است که از همین خاصیت می توان برای ارزیابی رفتار و کارایی یک سیستم بهره برد.امروزه نرم افزار های قوی شبیه سازی وجود دارن که بر اساس شبکه های پتری کار می کنند.این ابزرا ها قادرند با انواع پردازش، به بررسی مشکلات احتمالی سیستم ها و تولید فضای حالت پرداخته و عملکرد کلی سیستم را شبیه سازی نمائید .